Zaterdag starten maar liefst 14 clubleden aan de start van de Ronde van Vlaanderen te Brugge. Nog nooit gezien :-). Jo Temmerman reed met een ander groepje de Ronde samen met zijn zoon Jasper. Reeds na 10km was de druk op de blazen van Kurt en Jimmy Vereecken niet meer te houden en beslisten ze om de kopgroep te laten gaan om een plasje te doen. Na de bevoorrading stonden we natuurlijk te wachten op het tweetal zodat we voltallig naar Rekkem konden rijden. Echter tevergeefs, pas later (na het rijden van de ronde) hoorden we dat Jimmy in de achtervolgeing op 18km van de start bij het nemen van een rondpunt ten val kwam. Gevolg een bezoek aan het ziekenhuis en 6 hechtingen boven de wenkbrauw (foto2). De 11 clubleden die overbleven konden samenblijven tot juist voor de bevoorrading waar Johan Temmerman lek reed, na vervangen van de binnenband bleek al vlug dat er meer aan de hand was. Zijn buiten band was ook kapot, er stond een blaas op en alweer liep zijn binnenband leeg. Een praat zieke inwoner van Rekkem bood Johan hulp aan. Deze woonde juist voor de bevoorrading en had nog een vrij recente buitenband liggen (jaar 1975). Aan de bevoorrading kregen we te zien wat ons aandenken was aan de ronde. Jacques had voor een champagne fles gezorgd voor elk clublid dat de volledige ronde reed, het gaat om een speciale editie van Rekkem 2013 - Paul Deman. Sommigen moesten we tegenhouden om niet direct de fles soldaat te maken. Nadat iedereen zich bevoorraad had stapten 10 clubleden terug op hun fiets. Johan was ondertussen zijn buitenband aan het laten maken. We wisten dat het nu nog moeilijk zou zijn om samen te blijven. Dat bleek dan ook al vlug toen Philip en Jurgen het hazenpad kozen en een beetje later bij de eerst niet-officiële helling spatte de volledige groep uit één. Er onstonden op dat moment drie groepjes. Het eerste groepje met Philip en Jurgen, het tweede met Herman, Daan en Glenn en het derde bestond uit Jacques, Peter VH, Peter B, Pieter VW en Pieter DP. Deze laatste groep zag nochtans het groepje dat geleidt werd door Herman rijden maar niemand had zin om het gat dicht te rijden, de wind zat op die moment dan ook niet echt gunstig. Op 100 km stond dan de eerste officiële beklimming op het menu nl. Tiegemberg. Na de afdaling besloten Peter B, Peter VH, Pieter VW en Pieter DP een plaspauze te houden. Peter VH vertrok al snel om een beetje voorsprong te nemen. Toen ook de rest wou vertrekken kwam Jacques naar beneden die riep om te wachten want hij was plat gevallen. Hij had geen pomp mee dus dat was 5 seconden chance hebben. Na het maken van de band trok het 4tal naar de volgende bevoorrading richting Oudenaarde. Daar hadden Herman en Daan beslist om de lus van de profs eens te rijden om daarna de weg naar huis te kiezen of het zo effectief gegaan is... Toen begon pas de ronde, nog 16 hellingen stonden op het programma. Deze hellingen werden door de clubleden in groepjes afgewerkt. Groep 1 bestond uit Jurgen, Philip en Johan die een indrukwekkende achtervolging had ingezet na zijn pech. Naar het schijnt had hij eerst wel een dafalgan moeten nemen tegen de hoofdpijn. De tweede groep bestond uit Pieter VW, Peter B en Pieter DP (samen met Koen Van Durme) en tussen deze twee groepen zweefde Glenn. Deze zat ook regelmatig in groep 2. Groep 3 bestond uit Peter VH en Jacques. Op bevoorrading 4 bleek dat de tijdsverschillen tussen de groepen beperkt waren, want iedereen kwam zowat iedereen tegen aan deze bevoorrading. Natuurlijk stonden er toen nog een aantal hellingen op het programma, op de teller stonden 171 km. Bij groep 2 kreeg Peter B zoveel stress dat hij er buikkrampen van kreeg. Na de Valkenberg kon hij het echt niet meer houden en stapte 400 m verder een café binnen. We zagen grote groepen voorbijrijden, na een tijdje begonnen de groepjes kleiner en kleiner te worden. Ook Peter en Jacques ons voorbij toen we aan het café stonden te wachten. Eindelijk kwam Peter naar buiten, we konden terug onze weghervatten. De kaap van de 200 km werd bereikt, dit is natuurlijk een punt dat iedereen het lastig begint te krijgen. Maar al vlug kwam de laatste bevoorrading en vandaar bleek het nog 30 km te zijn tot de finish. Weliswaar moest de Kwaremont en de Patersberg beklommen worden, het duo waar ook bij de profs de beslissing viel. Eens deze verorberd waren was het nog 15 à 20 km op grote banen naar de finish. Alsof de meesten nog geen km’s gereden hadden stoven ze naar de finish. De finish werd bereikt met 9 clubleden. Na in het ontvangst nemen van de nodige diploma’s, medailles, bandana’s ed. werd in de tent nog een welverdiende pint genuttigd. Hieronder een paar sfeerfoto’s.
Al bij al hadden we chance met het weer, het belangrijkste was dat het droog bleef. Het was inderdaad koud maar na een paar beklimmingen was dit al vlug vergeten. Slechts één keer wou ook de natuur ons eens testen door een sneeuwbui over ons te sturen. Gelukkig was dit maar van korte duur.
Ik wil iedereen die de volledige Ronde heeft uitgereden nog eens een proficiat wensen en vooral een dikke proficiat aan alle clubleden die de Ronde uitreden. Ook nog een speciaal dankwoordje aan Sabine die we regelmatig langs de weg tegenkwamen om ons aan te moedigen. Jochen die bereid was om chauffeur te spelen en Guy die ons voorzag van de nodige paaseitjes.
Bij sommigen was het hun eerste Ronde, maar allicht ook hun laatste en bij anderen zal het één van de zovelen zijn. Wielerclub-Serskamp heeft zich alweer sportief getoond.
Al bij al hadden we chance met het weer, het belangrijkste was dat het droog bleef. Het was inderdaad koud maar na een paar beklimmingen was dit al vlug vergeten. Slechts één keer wou ook de natuur ons eens testen door een sneeuwbui over ons te sturen. Gelukkig was dit maar van korte duur.
Ik wil iedereen die de volledige Ronde heeft uitgereden nog eens een proficiat wensen en vooral een dikke proficiat aan alle clubleden die de Ronde uitreden. Ook nog een speciaal dankwoordje aan Sabine die we regelmatig langs de weg tegenkwamen om ons aan te moedigen. Jochen die bereid was om chauffeur te spelen en Guy die ons voorzag van de nodige paaseitjes.
Bij sommigen was het hun eerste Ronde, maar allicht ook hun laatste en bij anderen zal het één van de zovelen zijn. Wielerclub-Serskamp heeft zich alweer sportief getoond.
